‘Een beetje God is overal’

Ik denk wel eens dat ik meer zou moeten mediteren. Ik lees de prachtigste verhalen van mensen die zeggen dat ze helemaal in vrede met zichzelf zijn gaan leven sinds ze meditatie hebben ontdekt. Ze dalen af in zichzelf, voorbij hun ego, en komen terecht in hun diepste binnenste en hebben daar contact met het goddelijke. Prachtig! Wie wil dat niet?

Bovendien, mediteren kan overal. Zelfs in de trein, zag ik bij de Rotterdamse boekhandel Donner, waar een boekje ligt met oefeningen voor meditaties in een trein. Toch raden de meeste mensen die verstand hebben van meditatie een aparte ruimte aan, waar het stil is, waar je niet wordt gestoord, en waar je, desnoods, op een matje kunt gaan zitten. Of op een meditatiekrukje natuurlijk.

Ik heb zo’n kamer. Maar het lukt me niet goed. Ik hou mezelf niet bij de les. Mijn gedachten vallen niet stil. Misschien heb ik er te weinig geduld voor. Misschien is het een kwestie van oefenen en mis ik de benodigde discipline.

Bidden doe ik wel, vooral voor het slapen gaan. Maar als ik een drukke dag heb gehad, maak ik vaak genoeg het ‘amen’ niet meer mee. Soms denk ik wel eens: hoe doen anderen dat toch?

Maar misschien dat de allereerste vraag zou moeten zijn: wat wil ik met mediteren? Wil ik in contact komen met het goddelijke? Maar waar is dat dan te vinden? Ergens ver weg in een of andere hemel en moet ik dus biddend een brug slaan tussen twee werelden? Of huist het goddelijke diep in mij en moet ik dus inkeren en indalen in mijn ziel?

Maar wat als het goddelijke een vonkje is dat in elk levend wezen op aarde is te vinden? Wat als ik het goddelijke kan tegenkomen in al die andere schepsels? Dan kan ik dus ook met het goddelijke in contact komen in een goed gesprek met anderen! Of als ik heel bewust onze poes Sofietje aanhaal – en dan niet één aai, maar echt even lekker een kwartiertje kroelen en spelen. Dan is het goddelijke ook te vinden in de natuur, tijdens een wandeling langs de Merwede of in de Biesbosch. Zoals ds. Ivo de Jong wel eens zegt: “Een beetje God is overal.”

En wat wil ik dan van het goddelijke? Antwoorden op vragen? Wil ik een stem horen? Of wil ik mijn hoofd leegmaken, mezelf resetten na een stressvolle dag en zo weer klaar maken voor er daarna nog op mij afkomt?

Loslaten
Ik denk dat ik heel goed in gesprek kan komen met het goddelijke door juist even alles los te laten. Even niet meer denken aan het probleem dat ik bij de kop heb, aan de chaos in mijn hoofd. En dan ineens, na een stevige wandeling, goed stofzuigen (in alle hoeken!), een verfklus, ramen zemen, of gewoon een goede nachtrust, kan me iets invallen. Iets wat ik ervoor nooit had bedacht. Iets wat vensters opent en me verder op weg helpt.

En inderdaad, zo kan het ook in de trein. Blik op oneindig, turend naar de verten en laat je gedachten maar gaan. Werkt het altijd zo? Nee. Het is niet op afroep verkrijgbaar. En het is ook niet de enige manier, laat staan de beste manier. Ik sluit niet uit dat ik me ooit nog eens waag aan andere vormen van meditatie. Maar voor mij werkt het zo prima op dit moment.

Aries van Meeteren

Tags: ,

Related posts

Comments are currently closed.

Top