Pasen: het feest van de oerkracht

Ik hou ontzettend van het voorjaar. Ik hou van de frisblauwe luchten, de eerste warmte op mijn gezicht, het ontluikende groen, het gezang van de vogels. Ik adem in de lente altijd helemaal op. Met het lengen van de dagen, neemt ook mijn energie weer toe. Heerlijk!

Anoeska’s lievelingsseizoen is de herfst, de tijd van de prachtige kleuren en geuren, als de aarde zich opmaakt voor de winter, maar nog één keer uitpakt met al zijn pracht. Ook mooi! Toch zie ik in het najaar vooral dood en verderf. Neergang.

Maar ik realiseer me dat de lente niet verkrijgbaar is zonder de herfst. Zonder de afbraak in het najaar, kan er in het voorjaar niets ontluiken. En dat is een fundamentele levenswaarheid. Een Paaswaarheid.

Zoals herfst en lente niet los van elkaar kunnen bestaan, zijn ook dag en nacht nauw met elkaar verbonden. Zou het duister niet bestaan, zouden we het licht evenmin kennen. En in zekere zin geldt dat ook voor vreugde en verdriet, pijn en lijden. Ze horen bij elkaar als twee helften van een cirkel.

Seasons Of The Year Summer Winter Autumn Spring

Hoop

Dat is een levensles die ik begin te leren. Waar ik in de herfst dood zie, kan ik evengoed ‘belofte’ zeggen. Er vallen niet alleen bladeren, maar ook kastanjes, eikels, dennenappels en heel veel ander zaad. De bladeren composteren, maar de zaden maken zich op voor een nieuwe start. Er is hoop.

Ik kan me focussen op alles wat voorbij gaat, wat afsterft, wordt verbroken: relaties, inspanningen op het werk die soms niet half opleveren wat ik ervan had gehoopt, energie die soms afneemt. Maar dat alles – al die teloorgang – kan nodig zijn om ruimte te maken voor iets nieuws.

Baanverlies kan uiteindelijk prachtig nieuw werk opleveren. Een bord ‘weg afgesloten’ kan ons op compleet nieuwe wegen doen terechtkomen. Verlies van het een kan leiden tot het vinden van nieuwe betekenis, nieuwe zin.

Oerkracht

Niet dat we dat op het moment zelf al kunnen zien. Op het moment zelf voelt het alsof er iets sterft in ons. Het is herfst, het mooie groen is niet meer. Maar er wordt ook iets gezaaid. Het is nog niet te zien wat het gezaaide gaat opleveren. Maar in de stilte groeit het, eerst onzichtbaar onder de grond, en dan ineens barst het nieuwe groen open.

Dichter en monnik Thomas Merton zei ooit: ‘Er zit in alle zichtbare dingen een verborgen heelheid.’ Een verborgen heelheid van licht en donker, dood en leven, vergankelijkheid en schoonheid. Samen vormen ze geen tegenstelling, maar een eenheid. Beide kunnen niet zonder elkaar.

Ik zeg er onmiddellijk bij dat dit inzicht me vooral treft als ik de tijd neem om over de dingen na te denken. Bij een verlies is dit niet het eerste wat me te binnenschiet. Dat kan ook niet. Maar dan breekt het voorjaar in en ik word weer getroffen door de oerkracht die erachter schuilgaat. En dat die oerkracht in al het leven zit. Ook in mij: de kracht van Pasen die alle dingen nieuw maakt. Is het daarom dat Maria juist in de tuinman Jezus ziet?

Aries van Meeteren

Tags:

Related posts

Comments are currently closed.

Top