Viering voor thuis – ‘Gooi het eens over een andere boeg’

De Kerk met de Beelden heeft haar vieringen tijdelijk stopgezet om verspreiding van het coronavirus te voorkomen. We zoeken zolang naar alternatieve manieren om een geloofsgemeenschap te zijn. Een ervan is een online-viering. Dit is de tweede editie. U kunt de viering beluisteren of de tekst, onder de player, doorlezen.

Viering Kerk met de Beelden, week 13

Het kan: Wij willen dat het zo is
Wij hopen dat het zo wordt
Wij denken dat het niet kan
Wij zingen dat het zal zijn
En als er liefde is:
dan zal het, al kan het niet
Dan kan het, omdat het moet
omdat het zó niet meer kan.

Huub Oosterhuis
Foto: Pxhere

En dapper flakkert het vlammetje. Een vlammetje dat een teken wil zijn van het Licht waarin wij onszelf willen plaatsen. Ook in deze tweede online-viering. Echte samenkomsten zijn vooralsnog niet toegestaan in verband met het verder indammen van het coronavirus. Het kabinet wil zelfs tot 1 juni een soort samenscholingsverbod handhaven. Officieel mogen kerkdiensten nog wel, met maximaal 30 mensen en met inachtneming van anderhalve meter afstand. Maar verstandig is dat niet. En dus zijn er, zoals het er nu naar uit ziet, tot aan Pinksteren geen kerkdiensten.

Dat betekent nogal wat. We schrijven geschiedenis. Bij mijn weten zijn nog niet eerder zo’n lange tijd álle bijeenkomsten in de ban gedaan. Alle festivals, evenementen, eindexamens, avondvierdaagsen… En wat te denken van de talloze activiteiten die gepland waren voor de viering van 75 jaar bevrijding? En hoe moet het met de dodenherdenking? Als ik dit opneem, is nog niet te voorzien hoe we dat allemaal gaan oplossen.

Foto: Pixabay

Maar boven alles staat ons dagelijks leven op zijn kop. Waar het mooie weer erom smeekt om erop uit te gaan, moeten we zoveel mogelijk binnen blijven. En waar onzekere tijden de behoefte aan samenkomen juist versterken, moeten we het nu doen met vieringen op afstand. Om het op zijn Rotterdams te zeggen: Kan het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En wat blijkt er dan allemaal mogelijk?

Hope (Yakov Golman)

De lente is hier,
wordt wakker,
en zie de wonderen om ons heen.
Zie het allerbeste in deze situatie
en accepteer de veranderingen.
Het donkerste uur
komt altijd voor de dageraad begint.
Verlang er naar de juiste dingen te zeggen
en de juiste dingen te doen.

Aileen Kelly

De juiste dingen zeggen en de juiste dingen doen. Maar wat is juist in nog nooit eerder vertoonde situaties?

Ik lees een verhaal uit Lucas 5, vers 1 t/m 11. Heeft u een al wat oudere Bijbel, dan staat erboven: ‘De wonderbare visvangst’. Maar het is de vraag of het daar wel over gaat.

Toen hij eens aan de oever van het Meer van Gennesaret stond en het volk zich om hem verdrong om naar het woord van God te luisteren, zag Jezus twee boten aan de oever van het meer liggen; de vissers waren eruit gestapt, ze waren bezig de netten te spoelen. Hij stapte in een van de boten, die van Simon was, en vroeg hem een eindje van het land weg te varen; hij ging zitten en gaf de menigte onderricht vanuit de boot. Toen hij was opgehouden met spreken, zei hij tegen Simon: ‘Vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen.’ Simon antwoordde: ‘Meester, de hele nacht hebben we ons ingespannen en niets gevangen. Maar als u het zegt, zal ik de netten uitwerpen.’ En toen ze dat gedaan hadden, zwom er zo’n enorme school vissen in de netten dat die dreigden te scheuren. Ze gebaarden naar de mannen in de andere boot dat die hen moesten komen helpen; nadat dezen bij hen waren gekomen, vulden ze de beide boten met zo veel vis dat ze bijna zonken. Toen Simon Petrus dat zag, viel hij op zijn knieën voor Jezus neer en zei: ‘Ga weg van mij, Heer, want ik ben een zondig mens.’ Hij was verbijsterd, net als allen die bij hem waren, over de enorme hoeveelheid vis die ze gevangen hadden; zo verging het ook Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, die met Simon samenwerkten. Jezus zei tegen Simon: ‘Wees niet bang, voortaan zul je mensen vangen.’ En nadat ze de boten aan land hadden gebracht, lieten ze alles achter en volgden hem.

Nieuwe Bijbelvertaling
Motion (Borrtex)

Als tweede lees ik een verhaal van Toon Tellegen, over nabijheid op afstand.

Op een ochtend kreeg de eekhoorn een brief.
Beste eekhoorn,
Morgen ben ik jarig.
Ik vier mijn verjaardag schriftelijk.
Zal ik je een schriftelijke taart sturen?
De secretarisvogel

De eekhoorn dacht diep na en schreef terug:
Beste secretarisvogel,
Dat is goed.
Als je maar wel precies opschrijft hoe hij smaakt.
De eekhoorn

De volgende ochtend kreeg de eekhoorn een brief van de secretarisvogel, waarin hij precies beschreef hoe zijn taart smaakte. Het was een dikke brief, en de wind moest hard blazen om hem onder de deur van de eekhoorn door te duwen.
Toen de eekhoorn uren later de laatste bladzijde uit had knikte hij en schreef aan de secretarisvogel dat het een heerlijke taart was geweest.
‘Ik heb woord voor woord gesmuld’, schreef hij.
‘Vooral die gestoofde kastanjes, die tussen haakjes stonden, vond ik heerlijk.’
Hij stuurde de secretarisvogel een kleine, schriftelijke tafel, als cadeau, en een warme, handgeschreven muts voor de winter. Hij wist dat de secretarisvogel graag zo schriftelijk mogelijk leefde.
Die avond schreven zij nog een wals aan elkaar, waar zij helemaal duizelig van werden, en legden toen hun pennen neer.
Dag eekhoorn, dacht de secretarisvogel.
Dag secretarisvogel, dacht de eekhoorn.

Toon Tellegen, Wij alleen
Valse (Yakov Golman)

Lieve mensen,

Pffff, en nu? Ik blijf een beetje verdwaasd achter als ik mijn telefoon met alle nieuwsapps wegleg en tot mij door laat dringen wat voortaan niet meer mag. Niet meer dan drie personen bij elkaar, tenminste niet uit één gezin. Blijf zoveel mogelijk thuis. En wie er toch op uit moet, gaat alléén. Geen bijeenkomsten meer. Sportevenementen, muziek- en theateruitvoeringen afgelast. Scholen dicht, kappers dicht, horeca dicht, de tandarts belt de controle af. De dierenarts knipt de nagels van onze poezen voorlopig niet meer. Groot en klein leed door elkaar.

Veel verstrekkender nog is natuurlijk dat in zorginstellingen niemand meer op bezoek mag. En ook wie thuis zit en zorg nodig heeft, heeft het zwaar. De thuiszorg komt aanzienlijk minder vaak langs. Mensen moeten familie of buren om hulp vragen. En dat is moeilijk, want hoe houd je dan afstand? En veel mensen die ik spreek willen juist niemand tot last zijn – ze waren juist zo blij dat ze het zelf kon regelen met de thuiszorg. En zo stapelen schrijnende situaties zich op. Wat kan er nog?

Foto: Pixabay

In het Bijbelverhaal dat we zojuist hebben gelezen heeft een groepje vissers de hele nacht keihard gewerkt om hun netten vol te krijgen. Maar ze vingen niks. Het leek wel of het hele Meer van Galilea hartstikke leeg was. En ook al gingen ze uren door en gebruikten ze netten die speciaal waren bedoeld om er ’s nachts mee te vissen – het mocht allemaal niet baten. Kansloos. Wat de vissers ook probeerden, alle trucs waar ze zo vertrouwd mee waren, het leek wel uitgewerkt.

En waar ze normaal na afloop naar de markt zouden gaan om daar de gevangen vissen te verkopen, zitten ze nu bij hun boten de netten te spoelen en te wachten op betere tijden.

Dan komt Jezus langs. Hij heeft een vreemd verzoek. Hij chartert een van hun boten. Om Hem heen is een aandringende menigte en Jezus houdt graag wat veilige afstand.

Free Bible images

Hij neemt plaats in de boot en vanaf een eindje uit de kant houdt Hij een toespraak. Wát Hij allemaal vertelt, komen we niet te weten, want daar gaat het nu niet om. Het gaat erom dat in het verhaal voor die vissers voortaan alles anders wordt. Ongedacht anders.

Want als Jezus klaar is en de mensenmassa weer is vertrokken volgt nog een toegift. Jezus heeft kennelijk hun nood gezien en geeft hen de opdracht: vaar naar diep water en gooi jullie netten uit.

De vissers sputteren wat: dat hebben ze de hele nacht al gedaan. Bovendien hebben ze aan boord nog die netten die alleen geschikt zijn om ’s nachts mee te vissen. Maar goed, ze doen wat Jezus zegt. Hij is de baas. En dan zitten de netten zó barstensvol dat ze bijna stuk gaan. Het verhaal eindigt met de uitnodiging van Jezus om voortaan wat anders te gaan doen en vissers te worden van mensen.

En zo verandert een nacht vol tegenslag in een dag vol kansen.

Free Bible images

Lucas schrijft het verhaal allereerst om te vertellen hoe Jezus de vissers opriep om zijn leerlingen te worden. Maar ik hoor er in deze tijden van coronacrisis ook iets anders in. Ga niet bij de pakken neerzitten, maar probeer de crisis ook als kans te zien. Het is fascinerend om te zien wat er deze dagen aan creativiteit loskomt en hoeveel mensen het – noodgedwongen, dat wel – over een andere boeg weten te gooien. Ik lees over een aardbeienteler uit Gemert die nu geen mensen uit Oost-Europa kan inzetten voor het binnenhalen van de oogst. Na een noodoproep krijgt hij spontaan hulp van een Javaans eetcafé uit de buurt. Een café met zeven man personeel dat door de coronacrisis geen werk heeft.

Foto: Pixabay

Een drankproducent die minder jenever, kruidenbitter en likeuren kan maken doordat de vraag uit de horeca is weggevallen, zet nu zijn productiecapaciteit in om desinfecterende alcohol te maken voor de zorgsector.

En zo kom ik meer mensen tegen die een andere weg in weten te slaan, die andere dingen gaan doen – anders dan ze altijd hebben gedaan. Die op afstand toch nabijheid weten te creëren. Ik lees van een oma die haar dochter op afstand helpt met het thuisonderwijs aan de kleinkinderen. Ze laat hen elke dag een gedicht uit het hoofd leren en dat via een gesproken whatsapp-bericht voordragen. Hartverscheurend is dan wel dat kleindochter uitgerekend het gedicht ‘Spleen’ voorleest (‘zwaarmoedigheid’):

Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.

Michel van der Plas

De crisis is dan ook niet leuk. Het coronavirus is gevaarlijk, het thuiszitten soms stomvervelend en alle maatregelen om het virus in te dammen leiden ook nog geregeld tot schrijnende situaties. Maar het zijn desondanks ook interessante tijden. Historische tijden die uitnodigen om niet langer platgetreden paden te bewandelen maar creatief te worden en het over een andere boeg te gooien.

Foto: Pxhere

Wanneer hebt u voor het laatst een kaartje verstuurd, met een schriftelijke taart of wals (om het beeld van Toon Tellegen te gebruiken)? Of zomaar iemand gebeld die u al in geen maanden had gesproken? De buren gevraagd hoe het gaat? Ik noem maar wat. Dan kan er zomaar iets verrassends gebeuren. Gooi het eens over een andere boeg.

Amen

Nowhereland (Julie Maxwell)

Laten we bidden

Trouwe God,
We leven in wonderlijke tijden.
Bedreigend, spannend, onzeker.
Chaotisch.
Onoverzienbaar.
De controle ontbreekt.
En daar houden we meestal  niet zo van.
Maar uit de chaos
kunnen weer nieuwe mogelijkheden ontstaan.
De vissers uit het verhaal
moeten naar diep water varen.
Water is eng,
zeker het onvoorspelbare water
van het Meer van Galilea.
Maar de vissers doen het.
Ze gooien het over een andere boeg.
Dat we in de coronacrisis
met alle nare kanten
toch ook de mooie dingen blijven zien,
nieuwe dingen durven wagen.
Buiten wijst de natuur de weg.
Die vernieuwt zich op prachtige wijze.
Vernieuw ook ons.
Laat ons wat vaker van onszelf wegkijken,
met oog voor de mensen om ons heen.
We denken aan mensen
die verstijfd zijn van angst.
Die vrezen voor het einde der tijden.
Laat ook voor hen een nieuwe dageraad aanbreken.
We willen ook stil staan bij hen die ziek zijn,
mensen die bang zijn voor hun gezondheid,
bang voor het virus
en wat het kan aanrichten.
Geef ons moed, kracht en vertrouwen
We denken in stilte aan wat er leeft diep binnenin ons.
Hoor ons, zo bidden wij U.
Amen.

Tot zover deze viering-op-afstand, waarmee we toch nabij willen zijn in deze tijd van social distance. Ik wil, zoals altijd, graag afsluiten met een zegenbede.

Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
bij alles wat ons te doen staat,
alles wat we beleven mogen,
alles wat ons overkomt.
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
in het leven dat we samen delen,
zo kwetsbaar als het is.

Amen

Tags: ,

Related posts

Comments are currently closed.

Top