Het verhaal van onze poes Janneke lijkt wel een beetje op een kerstverhaal, denk ik wel eens. Janneke is geboren in de straten van Burgas, in het oosten van Bulgarije. Ze is als kitten ernstig mishandeld en voor dood achtergelaten. Maar dankzij de inzet van enkele mensen die niet aan haar voorbij hebben willen lopen, is Janneke nu een vrolijke noot in ons leven.
Afgelopen maand hebben we Liliya ontmoet, een van de Bulgaarse redsters van Janneke. Ze was een weekend in Nederland om te vertellen over haar opvangwerk in Burgas. Anoeska en ik waren erg nieuwsgierig naar Liliya, die in het gat is gesprongen dat de Bulgaarse overheid laat vallen. Want asielen zoals bij ons zijn er niet.
Liliya is een vrouw met tomeloze energie, zo ontdekten we. Dat moet ook wel als je samen met enkele andere vrijwilligers 150 katten en honden onder je hoede hebt. De meeste dieren zijn ooit door hun baasjes afgedankt en op straat gezet. Wie dan ziek wordt, beschoten of aangereden redt het niet.
Kans
Liliya en haar collega’s geven ze een kans. Veel honden en katten die sterk genoeg zijn, belanden gesteriliseerd weer op straat. Maar voor dieren die te huiselijk of te kwetsbaar zijn, wordt een ‘forever home’ gezocht, vooral in andere landen waar de zorg voor huisdieren beter op orde is. En zo kon Janneke naar Nederland.
Het lijkt dweilen met de kraan open. En dat is het eigenlijk ook, erkent Liliya. En toch kan ze niet anders, vertelt ze als we haar vragen waar ze de energie vandaan haalt.
Vaak denk ik: oké, ik stop ermee. Ik kan er niet meer tegen. Ik ben moe. Ik wil niet nog meer lijden zien. Maar dan zie ik een katje met een ontbrekend oog, schreeuwend op straat, en dan verzamel ik toch weer al mijn kracht en zeg ik: oké ik zal vechten voor dit leven. En als zo iemand dan een thuis vindt, geeft dat zoveel energie! Het is één leven, het is er één uit duizenden, maar het is een heel leven. Er liggen nog jaren en jaren in het verschiet waarin dit dier gelukkig zal zijn, alleen maar omdat we onze ogen niet hebben gesloten en we het verschil hebben gemaakt.
Wereld
Ik herken in haar woorden een uitspraak die rondgaat op Facebook: “Saving one animal will not change the world, but surely for that one animal, the world will change forever.” Goodreads schrijft het citaat toe aan Karen Davison, een Britse hondentrainster. Of dat klopt, durf ik niet te zeggen. Maar ik vind het een prachtig inzicht. Je kunt niet alle nood van de wereld oplossen. Maar soms lukt het om verschil te maken in een wereld. Die van een dier of van een mens.
Ik las wel eens dat één leven is als een universum. Er zijn zoveel andere levens mee verbonden. Ook voor die levens heeft wat we doen gevolgen. Janneke bepaalt me daar iedere dag bij. Het feit dat zij is gered, is evengoed voor ons van grote betekenis geweest. En voor Liliya, niet te vergeten. En tegenwoordig brengt Janneke op Instagram andere poezen onder de aandacht die hulp kunnen gebruiken, dichtbij en ver weg. Wat een verschil kan één leven maken.
Aries van Meeteren