Nieuws
Alleen met twee ogen zien we diepte
Aries van Meeteren houdt een pleidooi voor het zoeken naar meerdere kanten van een verhaal: lees eens wat vaker poëzie, die per definitie meerduidig is.
‘Wat stelt dat weten van mij voor?!’
Zandrie Albada is erg onder de indruk van de Essays van de 16e-eeuwse humanist Michel de Montaigne. In een lezing probeert hij een overzicht te geven van het vuistdikke werk, maar dat is haast niet te doen, erkent hij.
Een echte ontmoeting laat het stromen tussen mensen (Beeldmeditatie 3)
In onze eerste viering in de Parel bespreekt Aries van Meeteren het verhaal achter het derde beeld op de gevel van ons inmiddels voormalige kerkgebouw, de Samaritaanse vrouw bij de bron.
Een easter egg in het Paasverhaal – afscheid van ons kerkgebouw
De Paasviering viel dit jaar samen met het afscheid van ons kerkgebouw. Aries van Meeteren staat stil bij een apocrief Paasverhaal met een easter egg.
‘We hebben elkaar nodig!’ (Beeldmeditatie 2)
Op donderdag 28 maart jl. hebben we voor het laatst een tafelviering gehouden in ons gebouw. Voor de gelegenheid bespreekt Aries van Meeteren het tweede beeld aan onze gevel: ‘Elia aan de Kerith.’
‘Het uitspreken van de Naam heiligt de plek waar we bij elkaar komen’
Ds. Zandrie Albada legt op Palmzondag uit dat het uitspreken van de Naam elke plek heiligt waar we bij elkaar komen.
Afscheidsreceptie met een lach en een traan – ‘We zijn meer dan hout en stenen’
Nog even en dan verlaten we ons dierbare kerkgebouw aan de Peulenstraat. Met een receptie hebben we het pand alvast een beetje uitgezwaaid.
‘Het ga je goed, lief kerkgebouw. Bedankt voor alles!’
De Kerk met de Beelden krijgt een ander onderkomen. Ds. Aries van Meeteren schrijft het kerkgebouw bij het naderend afscheid een brief.
Wie is eigenlijk de verloren zoon? (Beeldmeditatie 1)
Aan de gevel van ons kerkgebouw aan de Peulenstraat hangen drie beelden van Aart van Bennekum. In een serie bespreekt Aries van Meeteren het verhaal achter de beelden. Als eerste ‘de verloren zoon’.
Opruimen – afscheid nemen en ruimte maken voor iets nieuws
Een verhuizing naar een ander pand, heeft veel voeten in de aarde. Zo moet er veel worden opgeruimd. Klaas Blokland doet verslag met een lach en een traan.
Alleen met twee ogen zien we diepte
Wij mensen zijn verhalen-vertellende schepsels, of, zoals literatuurwetenschapper Jonathan Gottschall zegt, ‘storytelling animals’. We hebben verhalen nodig om verbanden te zien of ergens betekenis aan te geven. We vertellen met verhalen hoe de wereld volgens ons in...
‘Wat stelt dat weten van mij voor?!’
Het is min of meer hoogmoedig om te proberen iets te zeggen over 'De Essays' van Michel de Montaigne (1533-1592). Het is een onvoorstelbaar dik boek: dertienhonderd en zevenenzeventig pagina’s. Met de aantekeningen erbij beslaat het boek bijna vijftienhonderd...
Een echte ontmoeting laat het stromen tussen mensen (Beeldmeditatie 3)
Onze vuurdoop in gebouw de Parel is ons goed bevallen. We zijn nog altijd de Kerk met de Beelden. Maar dan op een ander adres. Ds. Aries van Meeteren bespreekt het verhaal achter het derde beeld op de gevel van ons inmiddels voormalige kerkgebouw, het verhaal van de...
Een easter egg in het Paasverhaal – afscheid van ons kerkgebouw
Paasvieringen zijn meestal feestelijk. Maar dit jaar valt Pasen samen met de laatste bijeenkomst in ons kerkgebouw, voordat we verkassen naar zalencentrum De Parel. Dat maakt dat er ook weemoed is en verlies. Ds. Aries van Meeteren staat vandaag, omdat alles toch al...
‘We hebben elkaar nodig!’ (Beeldmeditatie 2)
Het afscheid van ons kerkgebouw komt dichterbij. Na de Paasdagen leveren we de sleutels in. Een beladen moment. Op donderdag hebben we voor het laatst een tafelviering gehouden in de kerkzaal. Een wat weemoedig makend moment. Ds. Aries van Meeteren staat er tijdens de...
‘Het uitspreken van de Naam heiligt de plek waar we bij elkaar komen’
Zandrie Albada gaat voor tijdens Palmzondag. Hij draagt een rode feeststola. De viering begint met een processie, de kerkzaal uit door de kleine ingang, door de vergaderzaal en langs de garderobe weer de kerk in. We zingen alle verzen van psalm 24. Zo oefenen we...
Afscheidsreceptie met een lach en een traan – ‘We zijn meer dan hout en stenen’
We kunnen als Kerk met de Beelden terugkijken op een mooie afscheidsreceptie. Op 22 maart jl. was de zaal omgetoverd tot een sfeervolle ontvangstruimte, met statafels en zitjes. Enkele tientallen mensen maakten gebruik van de gelegenheid om ons pand nog een keer in...
‘Het ga je goed, lief kerkgebouw. Bedankt voor alles!’
Nog even en dan verlaten we definitief ons vertrouwde kerkgebouw aan de Peulenstraat in Hardinxveld-Giessendam. Een moment dat weemoedig maakt. Aries van Meeteren voelt de drang om het gebouw waar hij nu acht jaar als voorganger 'kind aan huis is' een brief te...
Wie is eigenlijk de verloren zoon? (Beeldmeditatie 1)
Ds. Aries van Meeteren staat rond het afscheid van ons kerkgebouw stil bij de drie beelden op onze gevel. Het eerste plastiek van kunstenaar Aart van Bennekum dat aan bod komt is dat van de verloren zoon. Lieve mensen, Wanneer heeft u voor het laatst aan ‘Hompelvoet’...
Opruimen – afscheid nemen en ruimte maken voor iets nieuws
Terwijl op een dinsdagmiddag een mals regenbuitje mij op mijn fietstocht naar de Kerk met de Beelden begeleidde om voor de eerste keer een aanvang te maken met het opruimen van het grootste gedeelte van de inventaris, realiseerde ik mij ineens wat sterker dan...
En toch… ‘Hoor jij wat ik hoor?’
Heeft u ook een frietzak in uw kerstboom hangen? Of een bierpul? Een frikandel of een hamburger? Niks traditionele kerstversiering, maar een raketijsje, schoenen of een hippe tas. Spullen in plaats van ballen in de boom. Het is de kersttrend van dit jaar. Tenminste,...
‘De eerste rit is altijd weer een reis’
“Het regent en het is november: Weer keert het najaar en belaagt het hart, dat droef, maar steeds gewender, zijn heimelijke pijnen draagt.” Woorden van de dichter J.C. Bloem. Ik moet er altijd even aan denken als we richting de kortste dag van het jaar gaan. Dat komt...
Moderne psalmen van Paul Simon – agnostische mystiek
Mijn ouders hadden ooit de lp Bridge over Troubled Water van Simon & Garfunkel. Wat een geweldige plaat! Ik herinner me vooral het grandioze titelnummer, het swingende Cecilia en het exotisch klinkende El Condor Pasa, maar ook het melancholische The Only Living...